BajaDruga – Jak uszczęśliwić smoka

Nie tak znowu dawno temu w pewnym maleńkim, mniumnim królestwie żył sobie król, który pewnego dnia pomyślał, że już ma dość tej roboty. Szybko zrobił bilans:

– Mam piękny zamek i drogę do zamku i fosę. Ręce córek już pooddawane… Czego mi więcej trzeba?

Zaraz potem ogłosił, że ustąpi tylko pod warunkiem, że jego mniumnim królestwem będzie zarządzał właściwy człowiek, a najlepiej taki, który umie wszystko, nawet zabić smoka. Wieść, że jest wakat na tronie rozeszła się nieśmiało, ale z każdym dniem nabierała rozpędu i ośmielała coraz to nowych rycerzy, snycerzy, kowali i różne inne Dratewki, którzy zaczęli zabiegać o względy mieszkańców mniumniego królestwa. Ci jednak, zanim się dowiedzieli, czym właściwie zajmuje się snycerz, usłyszeli, że nadchodzi już druga tura turnieju.

Zrozumieli, że wiedzą za mało. Doceniali jednak fakt, że chociaż nie wiedzą co robi snycerz, to nie ma gwarancji, że rycerz jest silny i odważny, no i – nie czarujmy się – też nie ma pewności czym się zajmuje. Zaczęli szukać informacji, gromadzić dane, tworzyć i przetwarzać plotki. Plotek zaś było tak wiele, że jeden z potencjalnych następców króla musiał zrobić zebranie aby je zdementować i przy okazji zabić smoka. W ten sposób treść plotek poznali nawet ci, którzy ich dotąd nie słyszeli… Obrońcy smoków zaś mieli pełne ręce roboty. Potencjalny następca – przebrany za człowieka, który wie wszystko – wyjaśnił więc co trzeba i przy okazji upiekł dwie pieczenie na jednym ogniu: prawie wskazał palcem Tych Co w Niegodny Sposób Chcą Go Oczernić i jeszcze raz przypomniał kto tu jest człowiekiem, który wie wszystko.

Tak. Najstraszniejsze zaś było to, że znał odpowiedź na każde pytanie. Każde.

Inna sprawa, że łatwo było wychwycić wzorzec według którego działał. Otóż w momencie, w którym powinien zastanawiać się nad odpowiedzią po prostu wyciągał z rękawa karteczki. Losowo. Po chwili, która musiała minąć dla podkreślenia dramaturgii i wagi słów, mówił:

– To się da załatwić.

Albo:

– Nic nie stoi na przeszkodzie, żeby to zrobić.

Albo:

– Będziemy korzystać ze wszelkich możliwości… Przeprowadzę dogłębną analizę… Można przeznaczyć środki… Parę złotych zawsze się znajdzie…

Ale też:

– To nie zależy od nas… O tym problemie dowiedziałem się niedawno… To nie jest wina króla…

No i oczywiście:

– Jako wierny poddany i wasz opiekun dzielnie walczyłem na każdym froncie, robiłem co do mnie należało i zawsze robiłem to dobrze. Pokażę to na przykładzie: proszę przyprowadzić smoka!

Ale ludzie już chyba nie potrzebują takiej weryfikacji. Rozeszli się w przekonaniu, że wcale nie dowiedzieli się więcej. Wciąż nie mieli pewności czy drugi kandydat na króla nie potrafi wszystkiego lepiej.

Byli mu jednak wdzięczni, że nie musieli podwójnie wysłuchiwać wszystkich zapewnień, że można, że da się i że trzeba. Zwłaszcza, że nadal by nie wiedzieli, który z nich umie wszystko…

Bo przecież nawet, gdyby któryś z nich zabił smoka w jakiś spektakularny sposób, to i tak wiedzieliby tylko tyle, że umie zabić smoka i być może… nic poza tym…

Tylko smok wyszedł ze spotkania trochę zdziwiony, trochę rozbawiony, ale generalnie: zadowolony.