Cz.31 Dobra prasa podogońska

Kiedy niezawodny „Codziennik Dogłębny” uzmysłowił nam, że Gburmistrz zarządza naszą wsią tak, że jesteśmy najbezpieczniejszą i najszczęśliwszą społecznością w regionie [1], poczuliśmy – co zrozumiałe – ulgę i dumę.

Praktycznie każdy pomyślał też o kolejnych zadaniach dla naszego Gburmistrza, bo już wiedzieliśmy, że nie ma sensu szukać pomocy gdziekolwiek indziej – wystarczy go tylko poinformować o kłopocie, a droga od słów do czynów staje się tak krótka, że można ją wyasfaltować za bezcen [2]. Zebraliśmy się w świetlicy, żeby porządnie spisać problemy, o których nasz bohater po prostu nie wiedział, bo nikt z tym do niego nie przyszedł. Ponieważ wieść o naszym dzielnym Gburmistrzu obiegła świat, przyjechała też telewizja. Członkowie ekipy patrzyli z podziwem jak Jendżej Szybkopiszący próbuje nadążyć z notowaniem. Dopiero potem Nasz Nowy Sąsiad wyjaśnił, że to nie był podziw, ale zdziwienie i niedowierzanie – myśleli, że się wygłupiamy, kiedy jeden przez drugiego wołaliśmy do Jendżeja:

– Trzeba koniecznie powiedzieć, że brakuje 8 kilometrów ścieżki rowerowej! Turyści tylko zdjęcie zrobio, że się urywa i zawracajo.

– …i że trzeba zlikwidować opłatę za wstęp na plażę! I żeby nie zamykali kibelków na noc, bo jak człowiek chce przy ognisku dłużej posiedzieć to musi… no… w ciemno…

– Kłaku, co ty pierniczysz? Toć tam i tak nikt nie chodzi, przecież nie ma kąpieliska! Opłata jest po to, żeby właśnie nikt się nie szwendał, trawy nie deptał, ptaków nie straszył, piasku nie mieszał: telewizja czy prasa przyjedzie zawsze ładne fotki bedo, a jak opłate zniesiesz ludzie wszystko zniszczo…

– No właśnie! Pisz Jendżej: kąpieliska nie ma chociaż plaża jest!

– I co wam po kąpielisku? Inne majo kąpieliska, a tam się kompio… sinice!

– Rech! Rech! Rech!

– Ale za darmo!

– Dobra,chłopy: do rzeczy. Pisz Jendżej: jak bankomat się nagrzeje to nie da się ani wyjąć karty ani piniędzy, bo na wyświetlaczku nic nie widać…

– Aleś ty mądry! A co ma Gburmistrz do banku?!

– On może wszystko! Przecież czytalim! Wystarczy, że bank w jego wiosce stoi to majo robić jak im każe, albo i sam zrobi!

– …i żeby wszystkie drogi i ulice wyasfaltował, a na końcu nawet swoją, chociaż nic jej nie brakuje!

– A niech ma chłopina! Słusznie! Byleby zaczął od tych najgorszych!

– …i żeby stację benzynową nam przywrócili, bo turyści myślo, że w jakimś Podogoniu mieszkamy…

– ?

– No… wiecie… (telewizja tu jest!)

– Aaaaa! Hi,hi! Właśnie: w Podogoniu jakimś!

– Nie chcecie mieszkać w Podogoniu? – odezwała się nagle Durnicha, która jak zwykle pojawiła się znikąd. Rzuciła na stół zdjęcie Jedynego Chodnika Prowadzącego do biura Pana Gburmistrza:

i syknęła z naciskiem:

– To mu w końcu wytłumaczcie, że to nie jest śnieg!

Goście z telewizji uśmiechają się pod wąsem, a my jesteśmy źli na Durnichę: czy to się godzi, żeby naszemu bohaterowi zawracać głowę śniegiem? Zwłaszcza, że to nie śnieg…

————————————–